Een met de Frietopia-strijders bevriende dame had een uiterst zware taak op zich genomen. Ze moest een waardevol artefact verkrijgen in de Bergen van Steen. Als men in West-Brabant zou weten wat hen te wachten stond, dan zou de rust spoedig over zijn. Omdat de dappere ridders van Frietopia een dame niet alleen op zo'n gevaarlijke tocht konden laten gaan, besloten ze haar met twee man te begeleiden. Uiteraard zou zo'n nobele taak goed samengaan met het eten van een paar porties friet.

De locatie van het kostbare kleinood was, na een intensieve speurtocht naar informatie, blootgelegd. Het bevond zich vermoedelijk in de Kaaistraat, midden in het hart van de Bergen van Steen. In die straat bevonden zich ook enkele herbergen en het was dus maar de vraag of onze stoere Frietisten hun queeste wel konden voortzetten en niet voor het einde zouden afhaken en in een taveerne ten onder zouden gaan.

De lange, barre tocht van Oppidum Batavorum naar de Bergen van Steen was niet zonder gevaren. Regelmatig moest van vervoermiddel gewisseld worden omdat geen enkele plek veilig was. Met een Oss naar het Brabantse en door het Bosch der Hertogen verder richting de Kruikenstad, de Baronie en het Dal der Rozen. Nadat we in de laatstgenoemde plaats verraden waren kon de teleurstelling alleen maar worden ongedaan gemaakt met een portie friet.

Aangezien de geplande route onmogelijk geworden bleek te zijn moest een sluiproute worden genomen via Zoombergen. Na een zeer moeizame laatste paar mijlen via Halsteren en het magiërsdorp Lepelstraat (er is geen Lepelstraat) werden de Bergen van Steen bereikt. Snel stevende het drietal af op de plaats van bestemming, alwaar na een korte en heftige strijd het doel van de barre tocht werd bereikt. De queeste was voltooid en de heilige graal kwam in het bezit van de met Frietopia bevriende dame.

Om deze zwaarbevochten victorie te vieren werd een bak friet genuttigd. Kort daarna werd nog een frietje verorberd en alvorens de Bergen van Steen te verlaten onderging nog een laatste portie datzelfde lot.

Aangezien de dame en haar Frietieve begeleiders wat vermoeid waren geworden, werd de lange tocht huiswaarts ingezet. Om vijanden de voet dwars te zetten werd deels een andere route genomen dan op de heenweg. Deze route leidde ondermeer via Wolde terug naar het Dal der Rozen. Deze plaats eenmaal bereikt hebbende, was het laatste stuk van de reis natuurlijk niets vergeleken met de eerdere avonturen die onze dappere helden al hadden ondergaan. Zeker met het gezochte artefact in het bezit.

Nadat in het Bosch der Hertogen de nietsvermoedende Ridder Niemand zich bij het gezelschap voegde was het gezelschap bijna thuis. De dappere Frietisten hadden zich staande weten te houden in het gevaarlijke Brabantse land, zich een kostbaar voorwerp eigen gemaakt en bovendien overvloedig friet gegeten. Een geslaagde dag liep op z'n einde.

De afgelopen weken heb ik uiteraard nog wel eens hier en daar friet gegeten. Helaas kwam het er meestal niet van om meteen een recensie te schrijven. Aangezien ik het niet over mijn hart kan krijgen friet te eten en daar niets over te schrijven, doe ik het bij deze nog maar eens.

Zo was ik laatst in Eindhoven. Om preciezer te zijn Dynamo Rock & Metal Café aan het Catharinaplein. Tussen twee bandjes door had ik precies tijd om het dichtst bijzijnde cafetaria op te zoeken en snel een frietje te eten. Dit bleek het recent geopende Dik & Lang te zijn. Naast een hele dubbelzinnige naam had deze tent ook hele lekkere friet in de aanbieding. Vers gesneden en dan wel goed afgebakken. Helaas hield de portie niet over en was de prijs nogal hoog. Voor Eindhovense standaarden valt het schijnbaar nog wel mee, maar ik ben de Nijmeegse frietprijzen gewend en dan is het nog best duur, wat anderen ook mogen beweren.

Toen de avond afgelopen was haastte ik mij naar het station om de trein terug naar huis te halen. Na mijn goede ervaring van vanmiddag besloot ik de gok te wagen en nog snel even een frietje te halen bij de Smullers op het station van Eindhoven. Tussen de recensies staan een aantal redelijk positieve, helaas moet ik die mensen ongelijk geven. De Smullers verkoopt gewoon ranzige troep die door moet gaan voor friet. De lichtgele reepjes zagen er ongezond, ongebakken en niet lekker uit. Dikke onvoldoende dus. Het enige wat deze Smullers voor had (of dus eigenlijk niet) is dat de porties best groot zijn. Sfeer en prijs beginnen we maar helemaal niet over.

Een ander cafetaria waar ik onlangs geweest ben is Mickey's Corner in het Nijmeegse Lindenholt. Om meerdere redenen is dit een een nostalgische frietervaring voor mij en het cafetaria was niet echt tegengevallen. Hierover meer in de recensie ter plekke.

Tot slot ben ik onlangs nog een keer friet gaan eten in de Burger King. Zo'n bijzondere ervaring verdient natuurlijk zijn eigen verhaal dus dat komt er heus nog wel een keer aan. Tipje van de sluier: Ze hebben er spiraalvormige rasfriet.

Het is een schande. Ik was vandaag in Den Haag en heb daar geen friet gegeten. Normaliter vind ik het als topfrietist erg lastig om geen friet te eten als ik een keer de stad uit ben; de friettenten in Nijmegen heb ik zo'n beetje allemaal al gehad en je wil toch nog af en toe een recensie erbij schrijven, maar vandaag even niet. Het weer was er niet naar om gezellig door de stad te banjeren en bovendien waren er afspraken om na te komen en dan schiet het er soms bij in.
De volgende keer als ik weer eens ergens in den lande ben zal ik er zeker een frietje eten en er hier dan ook zeker over berichten. U hoort nog van mij!

In het centrum van Nijmegen zit een friettent die vanwege de locatie erg veel uitgaanspubliek trekt. Zoals te verwachten is het hier op donderdag-,vrijdag- en zaterdagavond behoorlijk druk. Maar omdat er toch klanten genoeg zijn en ze vaak al het nodige op hebben, is de kwaliteit niet al te best als ik de verhalen mocht geloven. Tot afgelopen donderdag was ik er namelijk nog nooit geweest, laten we zeggen uit voorzorg. Deze donderdagavond was ik echter in de stad met een Frietopia collega en uiteraard gingen we ook even een frietje eten. Hoe kan het ook anders. Nu moest het er maar eens van komen, dus gingen we naar Groenen op de Molenstraat. We bestelden beiden een grote friet pindasaus en wachtten af wat er komen zou. Helaas had ik geen fototoestel bij me dus geen foto's. De bak friet die we kregen was niet zo slecht als dat je zou vermoeden gezien de verhalen, dus dat viel weer mee, maar toch denk ik dat deze ene keer wel weer genoeg was voor deze friettent.
Natuurlijk staat de volledige recensie in de database, maar om iedereen het klikken te besparen, hier vast de tekst:

Deze friettent staat niet bepaald goed aangeschreven, maar ik vond dat ik er toch minstens een keer geweest moest zijn. Eigenlijk viel de friet me nog wel mee, een beetje zout misschien, maar niet zo slecht als ik verwacht had. De pindasaus was wel echt goed, lekker pittig voornamelijk, en de hoeveelheid was wat je ongeveer verwacht van een grote friet.
De sfeer is niet fantastisch in deze tent waar 's avonds en 's nachts voornamelijk dronken uitgaanspubliek zit, alhoewel dat soms ook wel vermakelijk is. De prijzen waren echter ronduit belachelijk, een grote friet pindasaus voor 3,50 is pure afzetterij. Overigens denk ik dat de prijzen worden aangepast op de uitgaansavonden, dus misschien is het niet altijd zo duur.

... toch een Febo bezocht. Het was al zolang geleden. Misschien was het wel beter geworden. Maar het voornaamste was de zin in friet en de beschikbaarheid van de Febo in mijn directe omgeving op dat moment. Ik bevond me namelijk in winkelcentrum Hilvertshof in Hilversum. Dus de Febo aan de Zeedijk was mijn slachtoffer. Of ik van de Febo, kan ook nog.

Het was een tegenvaller. Maar ik heb toch m'n bakje leeggegeten.

Het was trouwens een nieuw soort bakje. Steviger en ronder. Maar het verbeterde mijn frietervaring niet. Ben wel benieuwd of het blijvertjes zijn en waarom dan wel niet enzo.

De recensie is uiteraard in de database te vinden.