In Brasov - Roemenie kwamen we een restaurantje tegen dat zich "Buna de Ollanda" noemde, en probeerde de Nederlandese (eet-)cultuur te vertegenwoordigen. Het was echt brilliant: buna de Ollanda zijn stroopwafels, en ze verkochten ook friet en een aantal sauzen waaronder Gouda's glorie friesaus; alles stond in het Nederlands-achtig op de kaart, met Roemeense en Engelse vertalingen. Dat was wel grappig, zo liet frietsaus zich vertalen met "special sauce". Ze hadden ook curry en mosterd, maar helaas geen satesaus, dat was iets te obscuur denk ik :P
Ook hadden ze een "frikandel special" (De dubbele "aa", was ze teveel van het goede denk ik), wat ze als "Dutch specialty - chicken and beef saucage" verkochten: dus zij weten blijkbaar wel wat er inzit.

Het meest brilliante aan dit restaurant was echter de aankleding: van witte tafelkleden met blauwe ruitjes, tot klompen met bloemen erin aan de muur, oranje vlaggetjes en majo geserveerd in een theepotje met een delfts blauwe molen erop: het hele imago van Nederland was in dit restaurantje vertegenwoordigd! Ze hadden zelfs een verantwoord frituren logo, wat eigenlijk echt niet kan, want die worden niet in het buitenland vergeven, maar het was wel erg grappig!

Overigens spraken ze geen Nederlands (zelfs de Nederlandse namen op het menu moest je maar beter op z'n Engels of Roemeens bestellen, want toen ik "friet with frietsaus" bestelde, keek ze me aan of ik chinees sprak :D. Maar Nederlanders waren dus duidelijk niet de doelgroep van deze tent, wat wel uitzonderlijk is voor een friettent in zo'n ver land.

De friet was overigens goed te eten, lekker dik, en goed gebakken.
Zie hier de foto.

Jullie nog leuke vakantie-friet verhalen?

Alweer een jaar geleden schreef ik al eens een blogje over zelf friet bakken, en nu leek me een goed moment op dat nog eens te doen. Als echte frietliefhebber wil ik zelf toch ook graag goede friet kunnen bakken. Dus ik heb mijn frituurpan maar weer eens tevoorschijn gehaald en nog een poging gewaagd.

Het zou flauw zijn als ik me aan mijn eigen recept zou houden (dan had ik niks te vertellen), en dat heb ik dan ook niet gedaan. Om te beginnen had ik alleen maar kleine aardappelen bij de hand, dus geen lange rechte friet vandaag, maar voor de smaak maakt het niet echt uit zolang ze niet te klein worden althans. Ik vind verse Vlaamse friet over het algemeen wel lekker dus dat is wederom wat ik probeerde te maken, niet al te dun gesneden dus.

Wat betreft de baktijd en temperatuur ben ik het niet meer met mezelf eens. Ik schreef toen 150 graden 4-5 minuten en 180-190 graden 4-5 minuten en concludeerde dat ze iets aan de donkere kant waren. Nu heb ik bij de professionals af en toe eens op een temperatuursensor gekeken en dat voorbakken moet echt niet te warm. 120 graden zit meer in de buurt, maar het nadeel van mijn frituurpan (en volgens mij veel van de particulier beschikbare pannen) is dat deze niet lager dan 150 kan. Het voordeel is vervolgens dat het geheel iets ambachtelijker wordt omdat je zelf de temperatuur moet regelen (en schatten).

Verder ben ik er ook meer van overtuigd dat voor de wat dikkere Vlaamse friet het voorbakken langer moet dan het afbakken zodat ze wel gaar worden, maar niet verbranden. Afbakken op 180-190 graden kan misschien als je bevroren friet in de pan gooit, maar als je ongeduldig bent zoals ik en de net voorgebakken en nog niet afgekoelde friet gaat afbakken het vet niet warmer moet dan een graad of 170 en 5 minuten is volgens mij zelfs dan nog te lang.

Waar het kortom op neer komt is dat je vooral goed moet kijken hoe de friet eruit ziet. Door het vaker te doen krijg je er een beetje handigheid in en levert het lekkere zelfgemaakte friet op. Deze portie was in ieder geval zo geslaagd dat ik meteen nog maar een rondje ben gaan bakken. Helaas had ik geen fototoestel bij de hand, dus je zult me op m'n woord moeten geloven.

Frietopia plaatst vandaag een aankondiging van een initiatief van Marcel Tabbers en Nina Bellen dat Stichting Frietopia graag steunt:

Op zondag 7 juni vindt in Venlo het BeneFRIETconcert plaats. Met deze ludieke actie willen de initiatiefnemers aandacht vragen voor het mogelijke verdwijnen van Petatte Wiel, een frietkeet die al 48 jaar aan de Maaskade staat. De muzikale ode moet in bredere zin ook aandacht vragen voor de toenemende ‘opgeruimdheid’ van de openbare ruimte; de organisatie betreurt het dat karakteristieke gebouwen (zoals frietkramen) steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen, waardoor steden meer en meer hun unieke identiteit verliezen.

Het bijbehorende affiche (pdf).

Een paar dagen vakantie is wel een fijne gelegenheid om eens flink wat friet te eten. Geen echte friettocht, maar 5 recensies in 3 dagen is geen al te slechte score al zeg ik het zelf.

De NS biedt een aantal wandelingen van station naar station, met als voordeel dat je geen rondje hoeft te lopen. De paar die ik er tot nu toe gelopen heb, waren zeer de moeite waard. Donderdag ben ik van Arnhem centraal naar Oosterbeek gelopen door park Sonsbeek en Zijpendal, en aangezien dit een wandel(mini)friettochtje was, gingen we in Oosterbeek op zoek naar een friettent. Het was het eind van de middag toen we deze tent aantroffen. Je kunt de recensies zelf nalezen als je wil, maar al te fantastisch was het niet, voornamelijk omdat ze de drukte rond etenstijd niet aankonden. We overwogen om nog een andere tent te zoeken, maar besloten toen toch maar de trein naar Arnhem terug te pakken. Daar aangekomen bezochten we Ho-Me, de tent die in de Hall of Fame stond, maar op basis van erg oude recensies. Deze Chinees annex friettent scoorde niet al te best qua friet helaas, misschien moeten ze zich maar beperken tot Chinees.

De volgende dag kwam ik na een middagje klussen terecht bij friettent 't Ackertje (Nijmegen-Dukenburg), waar weinig over te vertellen valt, een vrij gemiddelde friettent. Zaterdag was ik op het jazzfestival van Breda en toen ik daar toch was kon ik net zo goed even wat recensies meepakken. De Rolmops is een soort bruin cafetaria, ik was er weinig van onder de indruk, maar gelukkig was de friet best aardig te eten. Kees Kroket scoort iets beter, ze frituren verantwoord en leverden een puntzak met best lekkere friet, maar als ik niet toevallig in Breda was geweest zou ik er toch niet al te ver voor zijn omgelopen.

Al met al heb ik niet al te veel geluk gehad met mijn frietavonturen afgelopen weekend, ik ben weinig echt lekkere friet tegengekomen en wel de nodige niet lekkere. Frietopia heeft dus nog genoeg werk te doen, met het bekritiseren van slechte friet. Het zou mooi zijn als ondernemers ook op kwaliteit concurreren. Gelukkig is friet wel zo lekker dat ik er volgende keer gewoon weer op uit trek in de hoop een echt lekker frietje tegen te komen.

Koude friet of de zwaailichten aan en door dat rode stoplicht...ik kan het me levendig voorstellen, koude friet is nou eenmaal minder lekker :)

Verder vind ik natuurlijk dat dit een vorm van machtsmisbruik is die niet hoort, ik mag ook niet door rood omdat mijn friet koud wordt (best duur zelfs, de boete voor door rood rijden). En wat is er mis met de friet gewoon in de friettent opeten?