Afgelopen week was het om verschillende redenen en op verschillende plaatsen raak: Gratis friet! Helaas kon ik er zelf nergens bij zijn (of kwam ik er sowieso te laat achter), maar het lijkt wel een trend :)

De nieuwsberichten:
-Afgelopen vrijdag bij Manneken Pis (link), in verband met onze publieksprijs voor beste kwaliteit.
-Bij Bram Ladage, als sponsor van een sportactiviteit om bewegen te promoten. De ironie. (link)
-En bij alle FEBO vestigingen omdat ze een nieuw soort friet hebben, dus daar moet ik maar weer eens heen om te proeven (link).

Naar aanleiding van een linktip in de reacties op het vorige stukje (waarvoor dank), kreeg ik weer zin om friet te bakken. Het artikel (in het Engels) is een mooie analyse waarom je friet twee keer moet bakken, maar in de reacties suggereerde iemand dat je de friet eerst kort in kokend water moet doen en daarna de gebruikelijke twee keer bakken (relatief koud voorbakken, daarna warmer). Het dubbel bakken blijkt nodig te zijn om knapperige friet te krijgen, maar waarom je ze dan eerst in water zou willen gooien was me niet duidelijk. Nou heb ik er geen problemen mee om zelf wat friet te bakken, dus leek het me wel aardig eens te kijken of ik inderdaad lekkere friet kon maken met dit 3-stappen proces.

Aangezien ik de frituurpan nu toch tevoorschijn had gehaald kon ik ook meteen nog een ander experimentje doen, namelijk friet bakken van pastinaak, knolselderij en winterwortel. Waarom? Omdat het kan. Om meteen maar mijn conclusies te geven, pastinaak kan aardige friet opleveren (maar mijn resultaat was nog niet optimaal), knolselderij is ook wel een aardige variatie, maar winterwortel gaat toch echt niet op friet lijken (wat ergens vreemd is, want redelijk dicht verwant aan de pastinaak, misschien had ik ze gewoon te dik gesneden).

Goed, terug naar het 3-staps friet bakken (nu weer gewoon met aardappelen). Schil zoveel aardappelen als je denkt op te kunnen eten en snij tot frietvorm (ik heb het met de hand gedaan, dus de dikte van de friet varieerde nogal, maar probeer de verschillen niet al te groot te maken anders verbrandt de dunne friet terwijl de dikke friet niet gaar wordt). Gooi de friet een paar minuten in kokend water (niet te lang!), haal ze eruit en laat ze drogen, bak een paar minuten in vet van een graad of 150, en bak ze tenslotte af rond de 175-180 graden (ik ben te lui geweest om de tijden precies bij te houden).

Wat levert dit op? In mijn geval erg lekkere friet die er mooi uitzag en een prachtig krokante buitenkant had (helaas geen foto, de foto die er nu staat is van een vorige keer zelf friet bakken). Kortom, de procedure lijkt effectief. Heeft iemand een theorie waarom dit zou werken? Of doet de eerste stap er eigenlijk niet toe en heb ik het gebruikelijke dubbel bakken gewoon goed uitgevoerd? Hoe dan ook, ik heb in ieder geval lekkere friet gegeten vandaag.

Wat een feest moet dat zijn geweest op de N706, waar een vrachtwagen met friet kantelde. Of zou de friet nog niet gebakken zijn geweest?

Zou je meer honger krijgen als je weet dat je in de file staat omdat er een vrachtwagenlading friet op de weg ligt?

[Edit] Zo moet het eruit gezien hebben: foto van een soortgelijk incident uit 2008. © Willem Mieras, gevonden in PZC

Wanneer je aan friet in Groot-Brittanie denkt, zie je al snel de legendarische 'Fish and Chips' voor je, gewikkeld in vet krantenpapier overgoten met azijn en zout. En dat is natuurlijk nog steeds de kern van de Britse frietcultuur.

Maar een weekendje in Cambridge liet zien dat friet in Engeland nog meer kanten kent. Er zijn ook meer continentale friettenten waar je binnen kan kopen voor een (eventueel vegetarische, zie foto) burger of andere snack met een bord friet. Geleverd met azijn, ketchup of mayonaise naar keuze. Ook staat in pubs de '(veggie) Burger with Chips' af en toe op het menu.

Ook in Londen zijn er straten met een 'Fish and Chips' tent om de paar meter. Groot-Brittanie lijkt dus - in tegendeel dan soms bericht wordt - een levende en bloeiende frietcultuur te kennen. Misschien dat frietopia.co.uk toch nog ooit het levenslicht ziet.

Af en toe wordt je gewezen op een artikel dat zo bemoedigend is, dat het een aparte blog verdient. Onder die noemer valt dit artikel dat 29 november in de Gelderlander stond:

"BRUSSEL (ANP) - Ondanks de opmars van McDonalds en pita-huizen, blijven Belgen de voorkeur geven aan de gewone patatzaak. Meer dan de helft van de Vlamingen (57 procent) gaat maandelijks naar zijn 'frietkot'. Voor het hamburgerrestaurant en de pitabar is dit respectievelijk 18 en 22 procent. Dat blijkt uit onderzoek onder Belgische consumenten waarvan de resultaten zondag bekend werden gemaakt.

De Belgen zeggen vooral af te komen op de smaak van de patat frites. Andere pluspunten zijn de snelle bediening en het gemak. België telt nog een groot aantal patatzaken, soms in bouwvallige caravans of schamele schuurtjes. Om de patatcultuur levend te houden, begint België maandag aan de jaarlijkse 'week van de friet'. Dit jaar is daarbij ook Frietrock: een reeks concerten in en rond de frituurzaken.

Patat frites is volgens de overlevering een Belgische uitvinding. Inwoners van de steden Namen en Dinant konden geen vis meer in de olie bakken toen de Maas rond 1680 was dichtgevroren. Als noodoplossing deden ze dat met reepjes aardappel. Een ander verhaal wil dat kermisklant Fritz begon met aardappels ('patatten' in het Vlaams) in de olie te bakken, waarna de naam 'patat frites' zou zijn ontstaan."

Jammer dat hier in Nederland in de steden de grote Americaanse ketens langzaam de overhand krijgen. Dank aan WTULTC voor het artikel!