Een met de Frietopia-strijders bevriende dame had een uiterst zware taak op zich genomen. Ze moest een waardevol artefact verkrijgen in de Bergen van Steen. Als men in West-Brabant zou weten wat hen te wachten stond, dan zou de rust spoedig over zijn. Omdat de dappere ridders van Frietopia een dame niet alleen op zo'n gevaarlijke tocht konden laten gaan, besloten ze haar met twee man te begeleiden. Uiteraard zou zo'n nobele taak goed samengaan met het eten van een paar porties friet.

De locatie van het kostbare kleinood was, na een intensieve speurtocht naar informatie, blootgelegd. Het bevond zich vermoedelijk in de Kaaistraat, midden in het hart van de Bergen van Steen. In die straat bevonden zich ook enkele herbergen en het was dus maar de vraag of onze stoere Frietisten hun queeste wel konden voortzetten en niet voor het einde zouden afhaken en in een taveerne ten onder zouden gaan.

De lange, barre tocht van Oppidum Batavorum naar de Bergen van Steen was niet zonder gevaren. Regelmatig moest van vervoermiddel gewisseld worden omdat geen enkele plek veilig was. Met een Oss naar het Brabantse en door het Bosch der Hertogen verder richting de Kruikenstad, de Baronie en het Dal der Rozen. Nadat we in de laatstgenoemde plaats verraden waren kon de teleurstelling alleen maar worden ongedaan gemaakt met een portie friet.

Aangezien de geplande route onmogelijk geworden bleek te zijn moest een sluiproute worden genomen via Zoombergen. Na een zeer moeizame laatste paar mijlen via Halsteren en het magiërsdorp Lepelstraat (er is geen Lepelstraat) werden de Bergen van Steen bereikt. Snel stevende het drietal af op de plaats van bestemming, alwaar na een korte en heftige strijd het doel van de barre tocht werd bereikt. De queeste was voltooid en de heilige graal kwam in het bezit van de met Frietopia bevriende dame.

Om deze zwaarbevochten victorie te vieren werd een bak friet genuttigd. Kort daarna werd nog een frietje verorberd en alvorens de Bergen van Steen te verlaten onderging nog een laatste portie datzelfde lot.

Aangezien de dame en haar Frietieve begeleiders wat vermoeid waren geworden, werd de lange tocht huiswaarts ingezet. Om vijanden de voet dwars te zetten werd deels een andere route genomen dan op de heenweg. Deze route leidde ondermeer via Wolde terug naar het Dal der Rozen. Deze plaats eenmaal bereikt hebbende, was het laatste stuk van de reis natuurlijk niets vergeleken met de eerdere avonturen die onze dappere helden al hadden ondergaan. Zeker met het gezochte artefact in het bezit.

Nadat in het Bosch der Hertogen de nietsvermoedende Ridder Niemand zich bij het gezelschap voegde was het gezelschap bijna thuis. De dappere Frietisten hadden zich staande weten te houden in het gevaarlijke Brabantse land, zich een kostbaar voorwerp eigen gemaakt en bovendien overvloedig friet gegeten. Een geslaagde dag liep op z'n einde.

De afgelopen weken heb ik uiteraard nog wel eens hier en daar friet gegeten. Helaas kwam het er meestal niet van om meteen een recensie te schrijven. Aangezien ik het niet over mijn hart kan krijgen friet te eten en daar niets over te schrijven, doe ik het bij deze nog maar eens.

Zo was ik laatst in Eindhoven. Om preciezer te zijn Dynamo Rock & Metal Café aan het Catharinaplein. Tussen twee bandjes door had ik precies tijd om het dichtst bijzijnde cafetaria op te zoeken en snel een frietje te eten. Dit bleek het recent geopende Dik & Lang te zijn. Naast een hele dubbelzinnige naam had deze tent ook hele lekkere friet in de aanbieding. Vers gesneden en dan wel goed afgebakken. Helaas hield de portie niet over en was de prijs nogal hoog. Voor Eindhovense standaarden valt het schijnbaar nog wel mee, maar ik ben de Nijmeegse frietprijzen gewend en dan is het nog best duur, wat anderen ook mogen beweren.

Toen de avond afgelopen was haastte ik mij naar het station om de trein terug naar huis te halen. Na mijn goede ervaring van vanmiddag besloot ik de gok te wagen en nog snel even een frietje te halen bij de Smullers op het station van Eindhoven. Tussen de recensies staan een aantal redelijk positieve, helaas moet ik die mensen ongelijk geven. De Smullers verkoopt gewoon ranzige troep die door moet gaan voor friet. De lichtgele reepjes zagen er ongezond, ongebakken en niet lekker uit. Dikke onvoldoende dus. Het enige wat deze Smullers voor had (of dus eigenlijk niet) is dat de porties best groot zijn. Sfeer en prijs beginnen we maar helemaal niet over.

Een ander cafetaria waar ik onlangs geweest ben is Mickey's Corner in het Nijmeegse Lindenholt. Om meerdere redenen is dit een een nostalgische frietervaring voor mij en het cafetaria was niet echt tegengevallen. Hierover meer in de recensie ter plekke.

Tot slot ben ik onlangs nog een keer friet gaan eten in de Burger King. Zo'n bijzondere ervaring verdient natuurlijk zijn eigen verhaal dus dat komt er heus nog wel een keer aan. Tipje van de sluier: Ze hebben er spiraalvormige rasfriet.

Bij vegetariërsverzamelplek Vegatopia hebben ze het goed voor met de frieteters. In een grijs verleden vonden er al eens verwoede discussies over friet vs. patat op het forum plaats, maar nu gaat het écht ergens over. Over vrijdag-frietdag om precies te zijn. Op vegatopia namelijk de komende weken elke vrijdag een uitgebreid snackrecept zodat je iets lekkers, en vooral ook iets bijzonders, hebt om op vrijdag-frietdag bij je frietjes te eten.

Het eerste recept stond er al op, en is hier gemaakt, geproefd en goed bevonden: rookkaaskroketjes. Het recept van vandaag is hier te bewonderen.

En, daar er hier meer mensen schijnen rond te hangen die vrijdag als frietdag beschouwen, direct nog maar een linkje naar de vrijdag-frietdag hyve. Nu we toch daar zijn, direct ook maar verderlinken naar de (beter bevolkte) frietjes rule the world hyve. Om de opsomming af te maken: hyves voor liefhebbers van patatje oorlog, friet speciaal, Ras-friet, McCain-friet of gewoon Cafetaria Robbies friet uit Wassenaar.

Mocht je meer op hebben met Myspace, dan kun je daar lekker frietloungen. Myspace was ook de plaats waar je terecht kon om een hit van de friet in elkaar te prutsen, en bekend te worden als poëet van de frietkeet, de librettist van de friturist danwel de chanteuse van de friteuse. Daarvoor bent u allen echter te laat (of heeft er iemand meegedaan?) en dé hit van de friet wordt momenteel opgenomen in de belgische Galaxy Studio's, waar ook onder meer Andre Hazes, Depeche Mode, Plastic Bertrand (!) en... Twarres platen hebben opgenomen. Dat voorspelt veel goeds. Een eerste recensie van het nummer leest u ter zijner tijd uiteraard hier.

Tenslotte, voor wie écht niks hebben met al dat sociaal-netwerk-gedoe, een al tijden over het internet zwervend reclame-spelletje, Phunky Friet.

Friethuis. Het woord kwam al naar voren in het vorige blogstukje en lijkt me een formidabele term voor wat we hier meestal cafetaria noemen. Nu wil het geval dat in het Belgische Roosdaal (omgeving Pajottenland, Zennevallei) friethuis Het Friethuis net een nieuwtje heeft. Met veel bombarie kondigen ze aan over te gaan op een papieren puntzak. Het Friethuis bestaat namelijk 40 jaar (een goede reden voor een feestje, lijkt me) en ter ere daarvan vierden ze begin november een '40 jaar puur frituur volksfeest'. Daarbij werd een nieuwe papieren frietzak gepresenteerd, ontworpen door Herr Seele. De striptekenaar, kunstenaar en pianofanaat, of laat ik het direct in het west-vlaams zeggen:

"de meeste menschen ken'n nem lik de kletsekop die moat is mè Kamagurka. Bekend va nunder tope is: Cowboy Henk. Herr Seele ed oek e pianowienkel in Ostende. Typies an Herr Seele is dat'n ossan geklid lopt in kostuums, dikkers in felle kleurn."

- die dus, werd in 2006 tot ridder in de orde van de gulden puntzak geslagen. Hij zette zich toen ook al in voor het promoten van de frietpuntzakken.

De overstap van frietbak naar frietzak in friethuis Het Friethuis wordt gepromoot als 'symbool van de belgische frietcultuur' en bovendien ecologisch en economisch verantwoord. Kortom: "in deze story zijn er enkel maar winnaars".

Tenslotte werd Het Friethuis in februari 2007 uitgeroepen tot 'frituur van de maand' door het nationaal verbond van frituristen: Navefri*. Om die reden kun je hier (pdf) een leuk stukje tekst over haar 40-jarige geschiedenis nalezen.

Overigens wil ik, om het frietopia-blog journalistiek verantwoord te houden, zonder iemand te beschuldigen wijzen op mogelijke belangenverstrengeling. De eigenaar van Het Friethuis is lid van het bestuur van Navefri. Bovendien is Editiepajot, de bron van het frietzakken-nieuwtje, een 'commercieel partner' van het Friethuis. Daarbij zou ik niet durven zeggen hoe het gesteld is met de redactionele onafhankelijkheid van dat online nieuwsblaadje.

Na een ongetwijfeld vermoeiend weekend van loopgraven fotograferen in België, wil je op de terugweg even ergens stoppen voor een frietje. Maar helaas! Zondagmiddag, en alle frituren, frietshops en fritshops zijn gesloten. Het overkwam fotograaf Sjoerd Venema. We leven met hem mee. Gelukkig leverde het wel een toepasselijk mistroostigheid uitstralende mooie serie van foto's van gesloten friettenten op.